این قسمت:  مارمولک  بدبو

حاکم 33 ساله کوفه بود؛ زیاد ابن ابیه او را فرزند خود می خواند (به رفتار خانم مرجانه مادرش رجوع شود!! بعد از تولد 4 مرد بر سر پدری او دعوا کردند). عبیدالله وقتی 25 سالش بود از طرف معاویه حاکم خراسان شد و با عبور از رود جیحون در ازبکستان توانست مناطقی از ماورالنهر را فتح کند . سال 56 هجری قمری (5 سال قبل از واقعه کربلا) حاکم بصره شد و با شدت تمام مخالفین را سرکوب کرد و در سرزمین های اسلامی مشهور شد.

یزید زیاد از او خوشش نمی آمد اما به توصیه مشاور رومی خود بنام سرجون – توجه کنید که مادر یزید کنیزی رومی بود!!- عبیدالله رو با حفظ سمت حاکم کوفه کرد تا ماجرای امام حسین (ع) را جمع و جور کند. او در کوفه با کشتن مسلم و هانی و میثم تمار آنچنان مردم را سرکوب کرد که مردمی که به امام حسین (ع) نامه نوشته بودند برای رفتن به کربلا از هم سبقت می گرفتند.

.... بعد از عاشورا خیلی ها از جمله مادرش مرجانه هم او را سرزنش کردند.

معروف است قطره ای خون از سر مبارک امام حسین (ع) بر روی ران او افتاد و در محل آن دمل چرکین و بد بویی زد؛ طوری که هیچکس دوست نداشت به او نزدیک شود. وقتی در سال 64 قمری یزید به درک واصل شد ؛ عبیدالله ادعای خلافت کرد اما با استقبال مردمی مواجه نشد.

برای نزدیکی به کانون قدرت به دمشق رفت . مروان حکم – خلیفه بعد از معاویه دوم پسر یزید خلیفه 40 روزه – او را مسئول خوابانیدن قیام 4000 نفره توابین – به رهبری سلیمان بن صرد خزاعی – نمود که موفق شد. سال بعدش هم برای شکست دادن مختار راهی عراق شد.

روز دهم محرم سال 67 قمری در نصیبین در نزدیکی موصل سپاه او و سپاه مختار به فرماندهی ابراهیم بن مالک اشتر نخعی بهم رسیدند که عبیدالله کشته شد.  او را از بوی گلاب شدیدش شناختند چون برای کم کردن بوی بد دمل مذکور مدام به خودش عطر می زد.

مختار سر او را برای محمد حنفیه برادر امام حسین علیه السلام فرستاد او هم سر را برای امام سجاد (ع) فرستاد میگویند آن روز تنها روزی بود که امام سجاد (ع) خندید....

ماجرا و سرگذشت عبیدالله شما را یاد چه موضوعی(داستانِ شعر و ..) می اندازد؟؟؟

در خاتمه از آقای فرهاد اصلانی عزیز بخاطر درج تصویر ایشان پوزش می طلبم