ملعون تا ابد: شمر بن ذی الجوشن

منفورترین چهره کربلا. هر وقت ماجرایی از قساوت و بی رحمی در کربلاست پای او وسط ماجراست. اسم اصلی اش شرحبیل بوده و بیماری برص (پیس) داشته است. چون پدرش دو تا زره تنش میکرد به او می گفتند صاحب دو تا زره یا ذی الجوشن.

شمر از بزرگان کوفه بود و یکی از بزرگان قبیله بنی کلاب. در جنگ صفین همراه با امام علی (ع)بود اما بعد از ماجرای حکمیت عضو خوارج شد. بعد از شهادت امام علی (ع) در کوفه ماند و راوی حدیث شد و قرآن درس می داد.

تفکرات تندی علیه آل علی (ع) داشت برای همین وقتی دید ابن سعد دارد در کربلا تعلل می کند مخ ابن زیاد را زد که به کربلا برود و کار را تمام کند. عصر روز هشتم محرم به کربلا رسید.

چون ام البنین مادر گرامی حضرت عباس (ع) از طایفه بنی کلاب بود برای حضرت عباس و برادرانش امان نامه آورد که مورد قبول واقع نشد.

متهم اصلی بریدن سر امام حسین ع بود و بعد از واقعه عاشورا مسئول بردن کاروان اسرا به شام بود و در این راه از  هیچ کوششی برای آزار و اذیت اسرا کوتاهی نکرد.

وقتی به کوفه برگشت زیاد بین مردم آفتابی نمیشد؛ سال 66 هجری قمری وقتی مختار قیام کرد از کوفه فرار کرد و به خوزستان آمدو نیروهای مختار او را در روستای کلتانیه گیر انداختند و بعد از چند دقیقه درگیری به هلاکت رساندند. در میان آب جوش انداختنش (اینکه توسط مختاربوده سندیت ندارد).